Öncelikle 34 yaşında ve çok iyi bir şirkette, iyi bir görevde
olduğumu belirtmek isterim. Hayatımı, yaşayabildiğim derecede
modern şartlarda yaşayıp, gece kluplerinden, partilerden çok
zevk alan, sosyal yaşantısı çok renkli bir hanım olduğumu da.
Sizlere sadece 1 olay değil, birbirini takip eden bir kaç
olayı anlatmaya çalışacağım. Aslında yıllardır bunları
unutmaya çalışmış ve en yakınlarımla bile paylaşmaya cesaret
edememiştim. Ama sizlerin hikayelerini okuduktan sonra, benim,
yaşadıklarımın ne kadar gerçek ve de aslında ne kadar ürkütücü
olduklarını bir kez daha kavradım.
Bizler, asla... Yalnız değiliz...

5 yaşlarındayken geceleri korkuyla uyanır hale geldim. Sebebi
belirsizdi..Hatırladığım tek şey gece yatağa yatıp, gözlerimi
kapatmaya korktuğum.. Bir an da kapının arasından yattığım
odayı kara kara ağır, bulutumsu şeyler kaplıyordu ve ben nefes
alamıyordum. Bu olaylar her gece olmaya başladı. Kimseyi
bunlara inandıramadım. Çocukça kapris sandılar. Ve her ne
sandılar ise..Bilemiyorum. En sonunda odama gitmeye korkar
hale geldim. Çünkü beni oarada, bekleyen, görünmeyen, ağır bir
şey vardı... Gecelerim ağlamakla ve korkuyla geçmeye
başlamıştı ki...Ailem..(Annem Yugoslav Arnavut, babam Yunan
asıllıdır ) batıl inançlara sahip değildir..Öyle oldukları
halde , eve yaşlı birini getirip, kurşun döktürdüler,
okuttular, bir süre boynumda küçük bir kuran taşıdım. Sonra
yavaş yavaş bitti bu olay.. Bu bir karabasan mıydı?
Bilmiyorum. Halen bilemiyorum.